InnerCirkel

Als ik zeg krullen en accordeon dan denk heel Almere aan Caroline in’t Veld. En dat rekenen we goed. Caroline mag dan geen nazaten hebben, stiekem heeft ze wel een kindje. Haar accordeon. Voor een poosje terug werd haar, tijdens de uitreiking van de ‘Buitengewone Buitenaar’, gevraagd waarom ze in het verleden voor de accordeon heeft gekozen. Haar antwoord was, omdat ze de accordeon kon knuffelen. Met direct bevestiging door haar accordeon te ‘huggen’.

Voor een van oorsprong Oostenrijkse spreekt en schrijft ze meer dan vloeiend Nederlands. Dat noem ik talent. Menig Almeerder laat tekst of schrijven of redigeren door Caroline. Ook maakt ze gemakkelijk koppelingen en verbindingen tussen projecten, events, festivals, de PR marketing, financiën en overeenkomsten daarvan, tv optredens etc. bewaakt ze de voorgang en zet ze mensen op diverse plekken aan het werk om al die input tot een resultaat te laten leiden. Een regelrechte programmamanager.

Al die kwaliteiten leiden tot spraakwater of misschien zelfs wel spraakwaterval. Zelf moest ik even met mijn hoofd schudden eer ik in de gaten had waar het precies over ging. Op mijn manier vertaald brengt Caroline doelgroepen van zeer diverse soort bij elkaar om samen muziek en zang te maken. En dat werkt.

Gevangenen, vluchtelingen, uitkeringsgerechtigden, nieuwkomers, mensen met een beperking of wel iedereen die op een of andere manier drempels moeten nemen voor onze maatschappelijke brood en spelen. Met het accent op spelen. Gevangenen; mannen, vrouwen en jeugd laat ze rappen begeleidt op de accordeon. Met de nieuwkomers bespeelt ze instrumenten vanuit hun thuisland en wellicht ook in hun eigen taal. Of bijvoorbeeld Nederlandse liedjes in talen vanbuiten de grens. Of buitenlandse liedjes in de Nederlandse taal, wat grappige momenten kan opleveren.

Caroline maakt ook muziek met andere cultuurmakers. Bijvoorbeeld het twee keer uitverkochte concert in het Almeerse WTC. De accordeonist met band waarbij ieder nummer gedragen werd door verschillende dichters, met gedicht. Het publiek had een koptelefoon op en dat gaf een mega-effect. De grote witte ruimte, waar kunst hing van Foktje Verhoef gaf een extra dimensie aan het optreden. Bas van Klompenburg was spreekstalmeester, dus naast de serieuze noot was er ook nog ruimte voor een lach. Het publiek was onder de indruk.

Het zoveelste waardevolle event in Almere door Almeerders waarvan je denkt hmmmmmm daar zouden toch veel meer mensen op af moeten komen.

Onze kullenbol, zo mag ik haar wel noemen, rijgt succes na succes aaneen. En natuurlijk mag en kan je dan de plaatselijke podia pakken. En met al die skills verwachten we binnenkort nog grotere projecten en podia. Of programmamanagement.